Muziekvreugd.

Jullie weten, ik speel Bastrombone. Met een hoofdletter ja, omdat het zo leuk is :) Haha. Ik heb wel eens eerder verteld over alle grootse plannen die ik had. En nu zijn er weer vorderingen.

Er bestaat dus een orkest met mensen uit heel Nederland die in de zomervakantie toeren door heel Nederland. Dat heet Zomer Orkest Nederland ookwel ZON. Het is een project orkest dus je bent elke keer met andere mensen (behalve dan de mensen die meerdere jaren mee mogen) en je zit er niet standaard elk jaar in. Maaaaar. DIT JAAR MAG IK MEE :) Het wordt mijn eerste keer en ik heb er zo ontiegelijk veel zin in! Op de facebook pagina stelt iedereen zich al een beetje voor en dat is superleuk omdat je dan alvast een beetje over iemand weet. Er wordt lekker veel gereageerd en ik weet nu al zeker dat het heel gezellig gaat worden. Het was ook heel toevallig dat iemand even op mijn profiel had gekeken en bleek dat zij ook naar Kenia is geweest. En nog best dichtbij ook! Echt heel leuk en veel stof om over te praten dus! Zo toevallig, we zeiden al dat wij nog lang niet waren uitgepraat.

Dat was natuurlijk niet genoeg voor mij als muziekmosterrrr ;) Nee ik zag via facebook een berichtje over de selectie van een jong trombone collectief. Het is een project van het Nieuw Trombone Collectief. Dat is een groep van poepgoeie trombonisten die samen heel mooi spelen ;) Ze hebben al eerder het Jong Trombone Collectief opgericht en voor 2012 en 2013 zochten ze weer nieuwe, jonge en getalenteerde trombonisten. Ik durfde me niet op te geven, ik was bang voor alle keigoede mensen die daar zouden komen en dan zou ik daar aan komen.. Maar ik heb het toch gedaan (*schouderklopje voor mezelf*) en de selectiedag was zondag. Het was in Hilversum dus ik ging, gewapend met een plattegrond en treinkaartje, op weg. Na veel gezeul met mijn koffer (waarover niemand dit keer vroeg of ik ging golfen) kwam ik op het station aan. Ik pakte mijn plattegrond maar bij de eerste rotonde ging het al mis. Ik hield hem nog op de kop maar ook dat mocht niet baten. Ik besloot om het dan toch maar weer te vragen. Maar helaas er was niemand lopend of op de fiets. Ik begon maar op mijn richtingsgevoel te vertrouwen en liep een straat in. Gelukkig zag ik een mevrouw op een fiets. Ik riep haar en vroeg haar waar de heuvellaan was. Ze vroeg of ik bij het muziekcentrum moest zijn en legde me de weg uit. Ik moest maar de heuvel op lopen en dan bovenaan bij de water toren naar links. Oke dank u wel en ik ging op weg. De heuvel op, dat voelde ik wel na een tijdje.. ja ik ben een beetje een watje maar het was tenslotte zondagochtend. Ik zag links opeens een straat die op mijn routebeschrijving stond dus ik besloot maar niet op de watertoren te wachten. Wonder boven wonder ging het goed en bereikte ik op tijd het muziek centrum. En toen begon de awkwardness. Zo'n dag begint dan met iets dat heet "ontvangst". Ik hou nooit zo van dat soort dingen, zeker niet als ik niemand ken. Begrijp me niet verkeerd, ik kan prima tegen nieuwe situaties en het contact leggen is ook niet mijn probleem maar om nou zo in een soort van doodse stilte maar nutteloos in je kopje thee te staan roeren.. Nee dat vind ik niet zo fijn :) Maar gelukkig gingen we vrij snel beginnen. Ik was (natuurlijk) het enige vrouwelijk schoon en dat scheelde tenminste wachtrijen bij de wc ;) Haha, het is niet altijd leuk dat ik vaak tussen allemaal (ouwe) mannen/jongens zit maar het heeft ook wel een beetje voordeel (naast het voordeel van de wc's dus), ze onthouden je wel sneller. En je naam is makkelijker te onthouden als het de enige meisjes naam is. En sowieso, meisjes op bastrombone is lekker zeldzaam :) Dus. voordeel voordeel.
Met de ademoefeningen wel te verstaan. Dat was ook weer awkward omdat je met mensen bent die je eigenlijk nog nooit eerder hebt gezien en dan moet je een beetje je mondhoek gaan lopen uitrekken. (lees gekke bekken trekken van "the screem" tot een onderkin maken van 3 kilometer) Achja, alles op goed op te warmen toch? ;) Na de adem en de verdere warming up begonnen we met wat stukken spelen. Het was heel leuk, het ging ook goed en het werd steeds minder awkward.
Toen het was afgelopen werd ik nog opgehaald door mijn moeder en toen ging ik weer lekker naar huis. Het was echt super leuk en heel erg leerzaam dus ik was sowieso al blij. Natuurlijk was ik heel benieuwd naar de uitslag maar die kregen we niet meteen.
Vanochtend zag mijn mail. Na alle loze keren dat ik dol-enthausiast mijn mail openden was het dan nu eindelijk een mail met de gewenste afzender ;)
EN JA HOOOR. Ik ben geselecteerd! Leeeeuk! nee niet leuk maar meer SUPERGAAF! Dus nu ben ik ongeveer ultiem gelukkig en dat is een heel leuk gevoel! :)

Nou dat moest ik even delen met jullie. Je ziet het, ik ben weer van plan om mn blog weer goed bij te houden! So enjoy!

Lala salama! (slaap lekker in het KiSwahili, al ben ik niet zeker over de spelling)