Oke weten jullie nog, een tijd geleden. Dat ik jullie dood gooide (oke gelukkig niet letterlijk) met filmpjes van Tyler Ward?
En dat ik toen een keer helaas niet meekon met S. M. en S. naar een concert van hem toen hij in Nederland was? Afgelopen zaterdag was hij weer in Amsterdam en guess what?! Ik ging er heen! Met M. en S..
M. was zo lief geweest om toen ik in Kenia zat, de kaartjes te bestellen en dat was maar goed ook want het was uitverkocht. Het was in de sugar factory, tegenover de Melkweg.
Al een paar weken had ik er natuurlijk heeeeeul veel zin in en eindelijk was het dan toch 3 maart :)
Mijn zaterdag begon met werken. Ik mocht tot 17.00 en om 17.20 moest ik al de trein hebben dus het werd een beetje best wel stressen. Gelukkig mocht ik iets eerder weg van mn werk en kon ik zelfs nog even lekker douchen. Als er een wereldrecord bestaat van snel douchen dan heb ik het zeker weten verbroken. Ondertussen maakte mijn moeder een broodje hamburger voor mij en smeerde mijn papa een broodje voor me voor als ik nog verder trek kreeg. Ik sprong onder de douche vandaan en half etend liep ik naar het station. Ik besloot M. even te bellen dat het allemaal gelukt was. Waarschijnlijk praatte ik best hard, omdat ik haast had ofzo. Ik vertelde dat ik zelfs nog had kunnen douchen en dat ik nu mn broodje hamburger liep te eten. Toen ik opgehangen had haalde ik een mevrouw in die zei: "Nou je ruikt fris hoor, eet smakelijk en veel plezier." ik: "ehm. oh, danku" Lekker dan, maargoed ik rook dus fris :)
Aangekomen op het station was ik natuurlijk te vroeg (dat heb ik altijd, dat ik enorm loop te haasten en stressen en dat ik dan uiteindelijk veel te vroeg ben) en zat ik lekker op een bankje. Een mevrouw naast mij begon te niezen als een gek dus ik zei heel vriendelijk gezondheid. Toen keek ze me aan alsof ik had gezegd: "Nou lekker dan mevrouw, veegt u de boel ook weer effe bij?" Dat dacht ik wel, maar ik zei toch echt vriendelijk gezondheid. Brr alsof ze mn gedachten kon lezen. Ik schoof maar wat verder weg op het bankje en toen kwam de trein. Ik stapte helemaal voorin in want M. en S. stapten een station later in en zo wisten ze waar ik zat. Nietsvermoedend liep ik de coupé in. Ik ging zitten en toen barste het gebrul en gekrijs los. Ik zat in coupé met ongeveer 13 krijsende hyper de pieper kinderen, waarschijnlijk op de terugweg van een kinderfeestje ofzo. Ik waarschuwde M. en S. maar vast per sms. Toen ook zij waren ingestapt vonden we het toch iets te erg gingen ergens anders zitten.
Het volgende gebeurde bij het overstappen. Ik liep de trein in en toen ging de deur opeens dicht, ik wist niet eens wat er gebeurde en werd uitgelachen door M. en S. Toen ik de deur had overwonnen konden we lekker gaan zitten. Het duurde nog even voordat de trein wegging en opeens viel mijn oog op een man aan de andere kant van het perron. Het was een monnik. Hij had een bruine pij aan met een touw om zijn middel en een puntmuts. Hier gebeurde rare dingen, ik werd aangevallen door een deur en toen zag ik een monnik. Nouja, het kan altijd gekker toch? Nou en of. Na een rechtsomkeert op het centraal station en een tramrit (waarbij ik trouwens de schoenen wahalla straat heb ontdekt!) waren we aan gekomen bij de rij voor de ingang van de sugar factory. Ik bedacht mij dat ik helemaal niet meer gedacht had aan onze paper hearts. Maaaar, mijn moeder was de oplossing in dit alles. Ik wilde liever een "echt" treinkaartje maar ze zei dat ik daar helemaal geen tijd voor had en dat ik er maar 1 moest uitprinten (zo'n e-ticket) En je raad het al, van 1 A4tje kon ik makkelijk 4 paper hearts maken. Het resultaat van mijn creatieve uitspatting was niet echt adembenemend maar beter iets dan niets. Plotseling begon de voorkant van de rij te juichen en wij vermoedden dat Tyler naar binnen ging ofzo. Maar toen rende er iemand met een mobiel filmend langs de rij. Mijn mond viel open toen ik besefte dat het Tyler was en dat hij echt was en niet alleen op internet bestond. whoei dat was leuk! :) Vervolgens kwam er een man met rasta haar in een soort staart waarvan het puntje over de grond sleep, langs de rij lopen. Hij was duidelijk "in hogere sferen" tja het was en bleef Amsterdam haha. Hij begon wat te praten tegen een kerol achter ons maar er was helaas niets van hem te verstaan. Toen hij weg liep riep hij nog: "Don't forget to always, always love your mom." Dus. Bij deze, mam, ik hou van je hoor!
We mochten naar binnen en besloten om op het balkon te gaan zitten op de uberchille stoelen. Het waren een soort luxe barkrukken en ze zaten heerlijk. We zaten wel 2e rangs op het balkon maar toen vond ik uit dat je de stoelen hoger kon zetten. Op de hoogste stand dan maar en mn voeten en benen te laten bungelen. Ik vond het wel wat lijken alsof je op de eifeltoren zat en het wiebelde ook nog verschrikkelijk. Maarja, we hadden goed zicht en dat was het belangrijkste.
Het concert was echt SUPER SUPER gaaf. Nick Howard was het voorprogramma en dat was ook echt heel gaaf. We hebben lekker hysterisch lopen gillen en mee gekrijst. En jawel, onder het liedje van paper hearts waar wij met onze piepkleine hartjes uit ons dak ging zei Tyler 2x dat ie onze hartjes zag! :) wauwie het was echt tof.
Na afloop wilde ik eigenlijk een veel te dure poster kopen en die te laten signeren maar het was zo hectisch en bovendien stond de vader van M. en S. dubbel geparkeerd en illegaal enzo met om de hoek een politiebureau dus besloten we maar te gaan.
Het was echt super, wauw en fantastisch en ik kan niet wachten tot de volgende keer ;)
Het enige wat een beetje jammer is, is dat ik nog steeds niet weet wat alles, van de agressieve treindeur tot de in hogere sferen verkerende man, te betekenen had. Ik had toch echt het gevoel dat ik een boodschap (of bootschap?) door kreeg. Alleen ik snapte de hints dus niet. Nouja dan zal het wel nog op een andere manier duidelijk gemaakt worden als het echt zo belangrijk is haha.
Weer een lekker lang verhaal!
Veel liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten